%0 Journal Article
%T تحلیل‌ استعاره های مفهومی قدرت و خوشه های معنایی مرتبط با آن در شاهنامۀ فردوسی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Fateme Mohseni Gerdkouhi
%A Vida Shirkavand
%A Asieh Godarzinezhad
%D 2021
%\ 0000/00/00
%N 57
%V 13
%P 201-223
%K conceptual metaphor
%K  ontological metaphor
%K  structural metaphor
%K  orientational metaphor
%K  Ferdowsi
%K  Shahnameh
%K  power
%X استعاره
در دیدگاه کلاسیک، از زبان تفکیک‌پذیر بوده و آرایه ای برای پیرایه ‌بندی کلام
بوده است که به صورت از پیش اندیشیده به زبان وارد میشده، تا اینکه بر اساس نظریه
استعاره مفهومیِ لیکاف و جانسون (1980) بیان شد که استعاره صرفاً امری زبانی نیست
و نظام مفهومی انسان، اساساً استعاری است و استعاره اغلب به طور ناخودآگاه برای
مفهوم ‌سازی بسیاری از مفاهیم انتزاعی حتی در زندگی روزمره بشر کاربرد دارد. مقالۀ
پیش رو با هدف شناسایی انواع استعاره ‌های مفهومی قدرت و خوشه های معنایی مرتبط با
آن چون: جنگ، کین، ترس، خشم، داد و بیداد، تخت و تاج (نماد مفهوم انتزاعی سلطنت) و
مرگ، در شاهنامۀ فردوسی به نگارش درآمد. مبنای نظری این مقاله نظریۀ لیکاف و
جانسون دربارۀ استعاره مفهومی بوده است. با بررسی توصیفی انواع استعاره های مفهومی
و استخراج نگاشتهای مرتبط با آن این نتیجه به دست آمد که فردوسی برای مفهوم‌سازی
قدرت و خوشه ‌های مفهومی مرتبط با آن از حوزه ‌های ملموس مفاهیم عینی همچون اشیاء،
مظروفات و بندرت از خوراک، مکان و جانداران برای حوزۀ مبدأ بهره برده است. تحلیل
آماری استعاره های مفهومی نشان میدهد که استعاره های «هستی شناختی» با 67-79
درصد از نظر کاربرد در رتبۀ نخست و «استعاره های جهتی» با 07-17 درصد در رتبۀ
بعدی قرار دارد و کمترین استفاده به «استعاره ‌های ساختاری» با 25-3 درصد اختصاص
دارد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1052