%0 Journal Article
%T معرفی نسخه خطی دیوان میر والهی قمی؛ شاعر دورۀ صفویه و سبک شناسی آن
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Fatemeh Maleki
%A Alireza Salehi
%A farideh Mohseni Hanjeni
%D 2021
%\ 0000/00/00
%N 57
%V 13
%P 159-181
%K Safavid Period
%K  Indian Style
%K  Qum Miri Valle
%K  Divan
%X از قاموس بیکران شعر و ادب فارسی، با تمامی
تلاشهایی که محققان متعدد مبذول داشته اند، هنوز بسیاری از آثار مورد توجه
قرار نگرفته است و برای پژوهشگران فرصت شناسایی و تأمل در آثار زیادی پیش رو قرار
دارد. یکی از شاعران زبردست دورۀ صفوی که متأسفانه آثارش از دیدۀ محققان مغفول
مانده است، میر والهی قمی است که با توجه به استعدادی که در عرصه های مختلف از خود
نشان داده است، شایسته و بایسته است که آثارش مورد مداقه قرار گیرد.میر والهی قمی که در نیمۀ دوم قرن دهم و ربع
اول قرن یازدهم هجری میزیست، از جمله شاعران، تصنیف سازان و موسیقی دانان توانمند
دورۀ صفویه و از سادات قم بشمار میاید که باید آثارش را در قلمرو ادبی سبک هندی
مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. از جمله آثار وی دیوان اشعار است که قصاید، غزلیات،
ترجیع و ترکیب بند، مثنوی، هجویات، رباعیات، قطعات و ماده تاریخ را در بر میگیرد و
در مجموع شش هزار بیت دارد که بخش عمده ای از آن را قصاید و غزلیات تشکیل میدهد.



در این
مقال سعی بر آن است که پس از توصیف مختصری دربارۀ دورۀ مربوطه، در وهلۀ نخست به
شخصیت میر والهی قمی و در گام دوم به واکاوی دیوان وی بر اساس نسخه های چهارگانۀ
جدید پرداخته شود تا از این طریق جایگاه و مرتبۀ شعری این شاعر بزرگ دورۀ صفویه که
تا به اکنون تحقیقات درخور توجهی دربارۀ وی صورت نگرفته است، شناسانده شود.
%U https://bahareadab.com/article_id/1050