%0 Journal Article
%T بررسی سبکی نسخۀ خطّی «غرائب الاسرار» اثر «خواندمیر»
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Sotoodeh  Emami
%A Ahmad Hasani  Ranjbar Hormozabadi
%A Ali Asghar Halabi
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 54
%V 13
%P 131-144
%K Manuscript
%K  Khandmir
%K  Gharayeb-ol-Asrar
%K  literary and stylistic featur
%K  Literary feature
%X «غرائب الاسرار» نوشتۀ غیاث الدین خواندمیر
نوادۀ دختری میرخواند صاحب کتاب «روضه الصفا» از مورخان و نویسندگان قرن دهم هجری،
یعنی اواخر دورۀ تیموری و اوایل دورۀ صفوی است، در بیان شگفتیهای ربع مسکون، غرائب
بلاد و بحار و انهار و جزایر و مبنی است بر عجایب اشکال و اطوار بعضی از آدمیان که
نویسنده در آن حکایاتی را بشیوۀ روایی با رویکردی استنادی نوشته و در اغلب حکایات،
مطلب را با ذکر سند روایت کرده است؛ اگرچه متن اصلی غرایب الاسرار بشیوۀ ساده و مرسل
به نگارش درآمده، اما وجود بیش از حدّ واژگان، ترکیبها و عبارتهای عربی و نیز
پیروی از ساختهای زبان عربی در جمله سازیها در مقدمه و برخی موارد، سبک نگارش را
مصنوع میکند. این ویژگی، درواقع ویژگی سبکی غالب بسیاری از آثار تاریخی و علمی
قرنهای دهم هجری است. 

در این مقاله کوشیده شده ویژگیهای سبکی
خواندمیر در غرائب الاسرار به لحاظ زبانی (صرفی و نحوی)، ادبی و فکری و محتوایی
بررسی شود؛ نثر کتاب - جز در مقدمه که به آرایه های ادبی آمیخته و همراه با
شعر است- نثری نسبتاً ساده است که نویسنده در آن قصد هنروری ندارد، اما در کل کتاب
(چه مقدمه و چه متن) استفاده از واژه ها و عبارات و ترکیبات عربی بوفور دیده
میشود.
%U https://bahareadab.com/article_id/1013