%0 Journal Article
%T بازی هنری با کلمات به عنوان شاخصۀ سبکی مغفول بیدل دهلوی
%J Journal of the stylistic of Persian poem and prose (JSPPP) 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A Abdollah  Valipour
%A Zahra Sadat  Gheybi
%A Roqaieh  Hemmati
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 54
%V 13
%P 109-129
%K Bīdel
%K  Indian style
%K  critique
%K  word play
%X شعر بیدل دهلوی یکی از
دیریابترین اشعار تمام ادوار شعر فارسی است. عوامل متعددی در پیچیدگی شعر بیدل
دخیلند که اغلب آنها نیز به نوبۀ خود مقوله های سبکساز وی را تشکیل میدهند؛ یکی از
این عواملِ تعقیدساز شعر بیدل، «بازی با کلمات» است. بازی با کلمات، که یکی از
نقاط ثقل جمالشناسی شعر بیدل است؛ به این صورت در شعر وی جلوه گری میکند که بیدل
برای دستیابی به معنی بیگانه و طرز نو و خلق تناسبهای غیرقابل پیشبینی، از زاویه ای
غیرعرفی به کلمات نگاه میکند. این بازیهای هنری در اشعار بیدل دهلوی در سطح کلمه،
با انواع فعلها و اسمها صورت میگیرد. نگارندگان کوشیده اند در این جستار به شیوۀ
تحلیل محتوا به بررسی «بازی با کلمات» به عنوان یکی از شاخصه های سبکی اشعار بیدل
بپردازد. حاصل پژوهش نشان میدهد که این شگرد در سطح انواع فعل و اسم اعمال میشود،
و از میان افعال در «کشیدن، خوردن، رفتن» و از بین اسمها در «تردستی، آب، خواب،
شور» بسامد بسیار بالایی دارد و بیدل برای نیل به این هدف، اغلب از آرایه هایی
نظیر ایهام، ایهام تناسب، تبادر، استخدام، استثنای منقطع، جناس تام، حسن تعلیل و
... استفاده میکند و گاهی نیز به شگردها متوسل میشود که جزءِ صنایع ادبی محسوب
نمیشوند، از مهمترین آنها میتوان به توجه به معنی ظاهریِ هسته یا کلمۀ مرکزی در
عبارتها و ترکیبهای کنایی و توجه به معنیِ غیر متعارفِ کلمه نام برد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1012