%0 Journal Article
%T سبک فکری شاعران طنزپرداز در دوره پهلوی دوم (مطالعه موردی، وضعیت ادارات)
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A اسد رجب نواز بیجارپس
%A محمد  شفیع صفاری 
%A رضا  سمیع زاده
%A سید علی قاسم زاده 
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 53
%V 13
%P 47-65
%K نقد اجتماعی
%K  طنز
%K  وضعیت ادارات
%K  پهلوی دوم
%X به
دلیل وجود برخی معضلات سیاسی- اجتماعی از یکسو و گسترش مطبوعات از سوی دیگر ، عصر
پهلوی دوم، دوره رونق طنز در ادبیات فارسی معاصر به شمار میرود. بر اساس یکی از
مهمترین نظریه های طنزگویی (انگیزه اصلاح گرایانه)، طنز انتقاد غیرمستقیم از مفاسد
و پلیدیهای جامعه، به نیّت اصلاح آنهاست. ما در این مقاله به روش توصیفی، تحلیلی و
متّکی بر مطالعات کتابخانه ای، وضعیت ادارات در اشعار طنز دوره پهلوی دوم را بررسی
کرده ایم. نتیجه نشان میدهد که هرکدام از طنزسرایان این عصر به فراخور حال و مقامشان، وضعیت ادارات دوره خود
را به نقد کشانده اند. دادگستری، مجلس شورای ملی، شهرداریها، اداره پلیس و... از
جمله نهادهای اجتماعی هستند که شاعران طنزسرا، به دقّت به آنها پرداخته و معضلات
مربوط به آنها را، موشکافانه بررسی کرده اند. اگرچه ممکن است بیشتر طنزهای سیاسی-
اجتماعی هرعصری(بویژه طنزهای ژورنالیستی) بیان اوضاع روز یک جامعه باشد، اما
یقیناً بعدها بخش مهمّی از تاریخ سیاسی- اجتماعی آن کشور خواهد بود. بنابراین کاوش
در طنزهای ادبیات معاصر از بهترین راههای شناخت تاریخ معاصر ایران است.
%U https://bahareadab.com/article_id/997