%0 Journal Article
%T بررسی نقشهای بلاغی سکوت در غزلیات مولانا
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A زهرا  ایرانی
%A ملک محمد  فرخزاد
%A رضا  حیدری نوری
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 50
%V 13
%P 189-206
%K یاکوبسن
%K  افرات
%K  مولانا
%K  غزلیات شمس
%K  سکوت بلاغی
%X یکی از روشهای خطابه به کارگیری روشهای مستقیم در بیان مطالب
است. تأثیرگذاری بیشتر بر مخاطب و افاده نیکوتر معنای موردنظر و آماده ساختن ذهنی
او برای پذیرش منظور اصلی، امتیازاتی است که برای بیان مستقیم ذکر شده است. در
میان اشعار عارفانه اشعار مولانا از تأثیرگذاری خاصی بر مخاطب برخوردارند. این
ویژگی گرانقدر از زبان نافذ و گاه سکوت پر رمز و راز او شدت میگیرد؛ خاموشیمولانا از جنس
ناتوانی و درماندگی نیست، بلکه وسیله ای است برای القای معانی بلند مورد نظر او.
بر اساس نظریات ساختگراییاکوبسن واِفرات درباره نقشهای ارتباطی کلام بین گوینده و مخاطب، پیامی
معنادار مبادله میشود که از طریق یک مجرای فیزیکی انتقال مییابد. این نظریه در شش
جنبه نقش ترغیبی، فرازبانی، عاطفی، همدلی، ادبی و ارجاعی مطرح میگردد. در این
مقاله به تطبیق این نظریه بر مصادیق و نمونه های به دست آمده در خصوص سکوتمولانا در دیوان
«غزلیات شمس» پرداخته ایم.
%U https://bahareadab.com/article_id/941