%0 Journal Article
%T بررسی سبک شناسانه رمانهای گوتیک ایرانی با تکیه برچهار اثر (بوف کور، شازده احتجاب، گوژ و نگهبان)
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A فرشته  ملکی
%A علیرضا  شوهانی
%A دکتر علی  گراوند
%D 0000
%\ 0000/00/00
%N 46
%V 12
%P 117-134
%K ادبیات گوتیک
%K  ترس و وحشت
%K  مرگ
%K  رمان فارسی
%X گوتیک به سبکی در داستان نویسی اطلاق میشود که در آن خیال پردازی، جلوه های هیجانی، ماجراهای مبالغه آمیز و هراسناک و گوشه های تیره و تار ذهنیت انسان از خرد و منطق انسانی فراتر
می روند. این سبک بیشتر در قرون هیجدهم و نوزدهم میلادی رواج داشته و هنوز هم در
قالب روایتهای گوناگون توسط نویسندگان مختلف به کار برده میشود. این سبک در عرصه رمان نویسی ایران نیز راه یافت و بوف کور اولین اثری
است که با این شیوه نوشته شده است برخی
دیگر از آثار معاصر ایرانی از شاخصه های
مهم این سبک تأثیر پذیرفته اند از جمله: شازده احتجاب، گوژ و نگهبان. درماندگی و
انزوای شخصیتها، مسخ شدگی، کشمکش و ستیز شخصیتها با دنیای درونی و بیرونی، حضور
هیولا و ارواح، مرگ، جنون، توهمات، حوادث عجیب، ترسناک و غیرمعقول، هراس و ... از
ویژگیهای گوتیکی این آثار هستند. سوال اصلی پژوهش این است که مهمترین شاخصه های
سبک گوتیک در آثار گوژ، نگهبان، شازده احتجاب و بوف کور چگونه نمود یافته
اند؟
%U https://bahareadab.com/article_id/834