%0 Journal Article
%T پویایی مضمون‌آفرینی در آثار منیرو روانی‌پور با رویکردی سوررئالیستی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A فاطمه آستانه اصل
%A بهرام پروین گنابادی
%A مهرانگیز اوحدی
%D 2025
%\ 1404/01/14
%N 113
%V 18
%P 253-270
%K منیرو روانی‌پور
%K  سوررئالیسم
%K  مضمون‌آفرینی
%K  ناخودآگاه
%K  داستان معاصر ایران
%K  خیال‌پردازی بومی
%X زمینه
و هدف: مکتب
سوررئالیسم به عنوان یکی از مکاتب اثرگذار ادبی در قرن بیستم، با اصالت‌بخشی به
رؤیا، ناخودآگاه و خیال، میکوشد واقعیت را به شیوه ای متفاوت بازآفرینی کند. این
مقاله با رویکردی تحلیلی ـ توصیفی و با روش تحلیل محتوا، به بررسی فرضیه بهره گیری
منیرو روانی‌پور از مؤلفه های سوررئالیستی در داستان‌هایش میپردازد. تمرکز اصلی
پژوهش بر سه داستان آغازین مجموعه داستانی کنیزو شامل «شب بلند»،
«کنیزو» و «آبی‌ها» است؛ آثاری که در آنها عناصر خیال‌انگیزی چون دریا و قصه هایش،
جادو و طلسم، پریهای دریایی، ماهیگیران و زنان بومی حضور پررنگ دارند. این مؤلفه ها
در رمان اهل غرق به بلوغ و انسجام بیشتری میرسند. در سایر آثار
نویسنده، اگرچه نمود اسطوره و جادو کمرنگتر میشود، اما مضمونپردازی همچنان با
محوریت طبیعت، اسطوره های بومی، و قهرمانان زن تداوم مییابد. داستانهایی چون «کولی
کنار آتش» و «مانا مانای مهربان من» نیز نشان‌دهنده استمرار عناصر سوررئالیستی در
پیوند با واقعگرایی اجتماعی هستند. یافته ها نشان میدهد روانی‌پور ضمن وفاداری به
دغدغه های فکری ثابت، از ظرفیت خیال و اسطوره برای آفرینش مضامین پویا بهره برده و
در بازنمایی روانشناسی زنان و جهان بومی، زبان و روایت را به گونه ای خلاقانه در
خدمت ساخت مضمون قرار داده است.

روش‌ها: این پژوهش کیفی و توصیفی-تحلیلی است. داده ها
به روش کتابخانه ای جمع‌آوری شده است و برخی آثارداستانی منیرو روانی‌پور، با
تمرکز بر مؤلفه های سوررئالیسم تحلیل و بررسی شده است. 

یافته ها: یافته های
این پژوهش نشان میدهد که منیرو روانی‌پور با بهره گیری از عناصر سوررئالیستی نظیر
رؤیا، ناخودآگاه، زبان نمادین و اسطوره های بومی، به خلق مضامینی پویا و چندلایه
چون زنانگی، ترس، میل، اسارت و رهایی میپردازد. این مضامین در بستری غیرخطی و
واقعیت‌‌گریز شکل میگیرد و بازتابی از پیوند تجربه زیسته زنانه با فضای روانی
وخیال‌پرداز متن است.

نتیجه :
بررسی
بعضی از آثار این نویسنده نشان میدهد که منیرو روانی‌پور با بهره گیری از عناصر
خیال، رؤیا، نمادپردازی و فضاهای اسطوره ای‌ـ‌بومی، توانسته است رویکردی خلاقانه و
منحصربه فرد به مضمون‌آفرینی سوررئالیستی ارائه دهد. روایتهای او با عبور از مرز
واقعگرایی اجتماعی، به سوی کشف لایه های ناپیدای ذهن، روان، تاریخ زنانه و ...حرکت
میکنند. بدین‌سان، آثار او واجد نوعی از سوررئالیسم بومی‌اند که در آن، رؤیا نه تنها
ابزار فرار از واقعیت، بلکه شیوه ای برای بازاندیشی در واقعیت اجتماعی‌ـ‌فرهنگی
است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1876