%0 Journal Article
%T اقلیم اتوپیاپی در شعر میرزاده عشقی بر اساس نظریّه کارناوالیسم باختین
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A فهیمه شهریاری
%A سیدمحمود سیدصادقی
%A علی عاشوری
%D 2025
%\ 1404/01/23
%N 113
%V 18
%P 125-144
%K میخائیل باختین
%K  کارناوالیسم
%K  اقلیم اتوپیایی
%K  میرزاده عشقی
%K  شعر مشروطه.
%X زمینه و هدف: میخائیل باختین از نظریّه پردازان برجسته ادبی در قرن بیستم است که
تحقیقات و مطالعات وسیعی در حوزه های گوناگون علوم انسانی دارد. یکی از جمله
نظریات حائز اهمیّت او در نقد ادبی معاصر مربوط به کارناوال است. در نظریّه
کارناوالیسم میخائیل باختین قلمرو اتوپیایی بعنوان فضایی رهایی‌بخش و برهم زننده
گفتمان تک صدایی حاکمیّت، نقش محوری در ایجاد چند صدایی در متن را ایفا نموده است.
این مقاله با هدف بررسی جلوه های قلمرو اتوپیایی بر اساس نظریّه کارناوالیسم
باختین به تحلیل و ارزیابی اشعار میرزاده عشقی میپردازد. 

روش پژوهش: روش پژوهش در این جستار توصیفی ـ
تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و شیوه سند‌کاوی است. ‌جامعه آماری
پژوهش شامل گزیده ای از اشعار میرزاده عشقی است که بروش سیستماتیک و سامانمند
انتخاب شده است. 

یافته های پژوهش: با بهره گیری از خوانش اتوپیایی بر اساس
نظریّه کارناوالیسم میخائیل باختین یافته های پژوهش حاکی از آن است که عشقی از
آرمانشهر و قلمرو اتوپیایی ذهنی خویش به مثابه ابزاری برای نقد وضع موجود جامعه و
انتقادات تند و بی‌پروای سیاسی خویش علیه گفتمان تک صدایی حاکم بهره گرفته است. 

نتایج پژوهش: نتایج حاصل از این مقاله نشان میدهد که بر اساس اقلیم اتوپیایی در
نظریّه کارناوالیسم میخائیل باختین، دفاع از هویّت ملی و مبارزه با استعمار با
رجوع شاعر به گذشته ایران کهن بمثابه ابزاری کارآمد جهت بازنمایی آرمانهای
آزادیخواهانه و درهم شکستن صدای قدرت مسلّط و نظم تثبیت شده ای است که حکومت وقت
جهت سرکوب ساختن صدای آزادیخواهی فعالان و روشنفکران جامعه و ایجاد فضایی برای
تاخت و تاز کشورهای بیگانه از جمله انگلستان در ایران فراهم نموده بودند. نگاه
اتوپیایی برای عشقی زمینه ای را فراهم می‌آورد تا خواسته های سیاسی خویش را در قالب
هنری و چند لایه مطرح نماید.
%U https://bahareadab.com/article_id/1870