%0 Journal Article
%T سبک‌شناسی لایۀ بلاغی بیان در شریطه های قصاید مدحی سده های هفتم و هشتم هجری
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A آریا نگین تاجی
%D 2025
%\ 1403/09/03
%N 109
%V 18
%P 279-303
%K سبک‌شناسی
%K  لایۀ بلاغی
%K  قصیده
%K  شریطه
%K  ادبیات کلاسیک
%X بیان مسئله و هدف: سبک‌شناسی لایه ای به عنوان یکی از رویکردهای نوین در زبانشناسی
مطرح است که با این رویکرد بسامد آثار ادبی به خصوص شعری را میتوان مشخص کرد.
شریطه به عنوان یکی از ارکان مهم قصیده، نقشی تأثیرگذار در آفرینش قصاید دارد و از
ارکان اصلی ساختار قصیده به شمار میرود. بررسی لایه سبکی بلاغی و زیبایی‌شناسی شریطه در قصاید یکی از
رویکردهای محققان برای بررسی جهانبینی شاعران و نیز شناخت زوایای مختلف فکری قصیده
به شمار میرود.

روش:
پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیلی و با ابزار مطالعه کتابخانه ای به بررسی لایۀ
بلاغی بیان شریطه ها در قصاید مدحی شعر فارسی شش شاعر سعدی، فخرالدین عراقی و کمال‌الدین
اسماعیل در سده هفتم و سلمان ساوجی، عبید زاکانی و ابن یمین در سده هشتم هجری
پرداخته است. 

یافته های پژوهش: شریطه ها که به عنوان یکی از ارکان اصلی قصیده هستند دارای لایه های
بلاغی-بیانی هستند و در خلال این شریطه ها شاعران در قرون هفتم و هشتم از هنر‌ و
زیبایی‌های ادبی برای بهتر نشان دادن این رکن استفاده کرده و شگردهای بلاغی
گوناگونی چون: تشبیه، استعاره، کنایه، مجاز برای القای سخن خویش بهره برده اند. 

نتیجه گیری: نتیجه این
پژوهش نشان میدهد که شاعران در قرن هفتم کمتر به شریطه پرداخته اند و از عناصر
بیانی کمتری نیز استفاده کرده اند، اما در قرن هشتم شاعران قصاید مدحی بیشتری
دارند و برای توصیف ممدوح خود در شریطه قصاید از شگردهای بیانی زیادی بخصوص تشبیه
و کنایه استفاده کرده اند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1818