%0 Journal Article %T سبک شناسی شعر دوازده تن از شاعران مشهور و گمنام از نادرشاه تا آغاز سلطنت فتحعلیشاه (1148-1212) %J ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی %I بهار ادب %Z 3060-5660 %A زهره امینی‌نیا %A عبدالله حسن‌زاده میرعلی %A امید مجد %D 2024 %\ 1403/01/31 %N 101 %V 17 %P 277-304 %K سبک شناسی شعر %K دورۀ فترت %K دورۀ نخست بازگشت ادبی %K دورۀ افشاریه و زندیه %X زمینۀ پژوهش: این پژوهش به سبک شناسی دوازده تن از شاعران مشهور و گمنام نیمۀ دوم قرن دوازدهم، یعنی دورۀ افشاریه و زندیه که حدود سالهای (1148تا1212) را در بر میگیرد، در چهار سطح آوایی، زبانی، ادبی و فکری پرداخته است. روش پژوهش: روش تحقیق، کتابخانه ای و اسنادی است. در این تحقیق دیوان شعر چند شاعر مشهور و چند نسخۀ خطی از شاعران گمنام مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: دورۀ فترت، دورۀ کوتاه شصت ساله است که بین دو دورۀ سبک هندی و سبک بازگشت قرار دارد، از منظر بعضی از پژوهشگران در این دوره مجالی برای رشد و نمو ادبیات پیدا نشد و هیچ شاعری لب به سخن نگشود تا حدی که این دوره را از فقیرترین دوره های ادبیات به شمار آورده اند و تنها دلیل آنان پیروی شاعران از طرز فکر و شیوه قدما است. اینچنین نسبتی کاملاً ناروا و نادیده گرفتن حجم زیادی از آثار شاعران این دوره است که با مطالعۀ دیوان هر یک از آنها میتوان به بسیاری از اشعار ارزشمند و د‌لنشین دست پیدا کرد. دورۀ فترت همواره تحت الشعاع دورۀ بازگشت قرار گرفته و به شعر این دوره توجهی نشده، حال آنکه شعر این دوره در شکل گیری و رشد وکمال محتوای شعر دوره قاجار و دوره های بعد تأثیر بسزایی داشته و در سیر تاریخی و ادبی از اهمیت زیادی برخوردار است. همچنین تشکیل نهضت بزرگ بازگشت ادبی توسط چند تن از شعرای معروف اصفهان برای اعراض از سبک هندی و بازگشت به سبک عراقی، همگی نشان از حیات شعر در این دوره دارد. نتیجه: پژوهشها نشان میدهد در دورۀ فترت که مبانی نظری آنان برگشت به الگوهای کهن بوده ، تا اندازۀ خیلی کمی از گفتمان مسلط و مبانی نظری خراسانی و تا اندازه ای از سبک عراقی و دورۀ تیموری، و بیشترین الگو برداری از دورۀ وقوع و دورۀ قبل از خود یعنی سبک هندی بوده است. شاعران مشهور این دوره، مانند مشتاق، هاتف، آذر، صباحی در الگو برداری از دوره های کهن، هم در زبان و هم در مبانی نظری موفق تر بوده اند و شاعران غیر مشهور این دوره مانند: صافی، هاشم، نورعلیشاه، در مبانی نظری و زبان به سبک عراقی و طوفان، درویش، رفیق، طبیب و عاشق در مبانی نظری و زبانی به سبک وقوع و هندی نزدیک هستند. %U https://bahareadab.com/article_id/1725