%0 Journal Article
%T تحلیل و واکاوی زبان عرفانی و نمادین عطّار در حکایتهای اسرارنامه
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A لیلا فخری
%A محمدعلی آتش‌سودا
%A سید محسن ساجدی‌راد
%D 2024
%\ 1402/09/20
%N 101
%V 17
%P 233-251
%K اسرارنامه
%K  زبان عرفانی
%K  حکایت
%K  عطّار
%K  نمادپردازی.
%X زمینه و هدف: یکی از اصلیترین دشواریهای عارف در مواجهه با تجارب عرفانی، ناتوانی
در بیان تجربه های زیستۀ خویش در عوالم معنوی و شهودی است. شعر عرفانی از طریق
زبان خاص و ساختاری استوار به بیان معانی رمزی و نمادین میپردازد. در این پژوهش
برانیم تا با تکیه بر زبان نمادین و عرفانی عطّار بتحلیل و واکاوی نمادهای موجود
در اسرارنامه بپردازیم. 

روش پژوهش: شیوۀ پژوهش در این جستار بصورت توصیفی تحلیلی برمبنای مطالعات
کتابخانه ای و روش سندکاوی از میان حکایتهای نمادین اسرارنامۀ عطّار میباشد. در
این پژوهش نمونه ها بشیوۀ تصادفی و بصورت سیستماتیک انتخاب شده اند. 

یافته های پژوهش: دستاورد این پژوهش نشان میدهد که نمادهای بکار
رفته در حکایتهای اسرارنامه از نظر موضوعی به حیطه نمادهای مربوط به حوزۀ عرفان و
تصوّف تعلّق دارد و کارکرد آن عینیّت بخشیدن این آموزه ها و مفاهیم با زبانی ساده
و روان و بصورت نمادین میباشد. 

نتایج پژوهش: نتایج پژوهش نشان میدهد که در اسرارنامه نمادها ساده و قابل فهم
هستند و خاستگاه آنها بیشتر حوزۀ انسان و اجسام را دربر میگیرد. نمادهای انسانی از
جمله پادشاه، غلام، عاشق، معشوق، عارف، پیر، مراد، مرید بصورت قابل توجّهی استفاده
شده اند. در اکثر این حکایتها عطّار به مفاهیمی از جمله فقر، فنا، ترک دنیا،
برداشتن حجاب، مبارزه با نفس و ترک تعلقات اشاره داشته است. با توجّه به غلبۀ
موضوع عرفان و تصوّف در این حکایتها، نمادهای حوزۀ عرفانی گاه در حالت تقابلی و
قرار گرفتن دو قطب در برابر یکدیگر نیز مورد توجّه قرار گرفته است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1689