%0 Journal Article
%T بازشناخت واقعیت‌گریزی و تحلیل عنصر بزرگنمایی در اشعار شفیعی کدکنی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A علی سلیمانی کوجانی
%A قربانعلی ابراهیمی
%A مرتضی رشیدی آشجردی
%D 2024
%\ 1402/05/03
%N 97
%V 17
%P 119-132
%K واقعیت‌گریزی
%K  بزرگنمایی
%K  سطح زبانی
%K  سطح ادبی
%K  شفیعی کدکنی
%X زمینه و هدف: واقعیت‌گریزی، فرایندی زبانی
مبتنی بر فرار از واقعیت است که اغلب در آثار ادبی، بویژه شعر، جلوه گر میشود. در
کتب بلاغی سنتی فارسی، از واقعیت‌گریزی صحبتی به میان نیامده؛ اما بتفصیل به یکی
از ابعاد آن یعنی بزرگنمایی در ذیل عناوینی چون اغراق و مبالغه و غلو پرداخته شده
است.دراین مقاله عناصر بزرگنمایی در شعر شفیعی کدکنی بررسی شده است. 

روش پژوهش: روش این پژوهش، توصیفی و تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای است. جامعه آماری تحقیق، مجموعه اشعار «طفلی به نام شادی» میباشد. 

یافته ها: نمونه های واقعیت گریزی در شعر
شفیعی کدکنی در سطح زبانی و سطح ادبی، با بزرگنمایی دیده میشود. در سطح زبانی، با
کاربرد صفت ها، قیدها، شبه جمله و در سطح ادبی با کاربرد تشبیه، استعاره، کنایه،
تضاد، تناقض، تکرار در بیان مفاهیمی همچون توصیف پدیده، وصف اندوه، بزرگنمایی کرده
است. مهمترین ویژگی سبکی شعر او این است که وی با آمیختگی سطح زبانی و ادبی، به
تلفیق شاعرانه دست یافته است. 

نتیجه گیری: واقعیت‌گریزی در
اشعار شفیعی کدکنی اغلب در بُعد بزرگنمایی بازتاب یافته است. بزرگنماییها در شعر
شفیعی کدکنی به کمک اسمها و صفتها و شبه جمله ها و قیدهای خاص در تلاقی با آرایه های
بیانی و بدیعی رخ داده اند و درهم‌آمیختگی آنها با یکدیگر سبب خیال‌انگیزی
بیشتر، التذاذ هنری ژرفتر، عواطف و احساسات غلیظتر و زیبایی دوچندان در خواننده شده است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1627