%0 Journal Article
%T بررسی بلاغی طیبات سعدی با تکیه بر موسیقی بیرونی و کناری
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A آشنا جلال رفیق
%A مریم سلحشور
%A ایوب کوشان
%D 2024
%\ 1402/05/12
%N 97
%V 17
%P 75-90
%K موسیقی کناری
%K  موسیقی بیرونی
%K  سعدی
%K  وزن
%K  ردیف
%K  قافیه
%X زمینه و هدف: عنصر موسیقیایی یکی از عوامل مهم زیبایی در شعر کلاسیک است. موسیقی
کناری و بیرونی از ارکان مهم عناصر موسیقیایی است و شاعر با مهارت خود و استفاده
به موقع از این دو عنصر میتواند به زیبایی شعر خود کمک کند. موسیقی بیرونی و کناری
به ترتیب در وزن ، قافیه و ردیف بروز و ظهور پیدا میکند.

روش تحقیق: در این پژوهش با استفاده از روش گردآوری اطلاعات (کتابخانه ای)
شواهد ، نمونه های مناسب و مرتبط با عناصر موسیقیایی جمع آوری شد و بر اساس روش
توصیفی- تحلیلی مورد واکاوی و تحلیل قرار گرفت. لازم به یادآوری است که نسخه ای
که اساس این پژوهش قرار گرفته نسخه، غزلیات سعدی به تصحیح محمد علی فروغی
منتشر شده به سال 1374 است.

یافته ها: شعر سعدی از لحاظ سادگی و داشتن ویژگیهای موسیقیایی زبانزد اهل ادب
است. او از بحور پرکاربرد و رایجی چون رمل، مجتث و مضارع استفاده کرده است. سعدی همینطور از اوزان جویباری که نسبت به
اوزان خیزابی طنین آرام و ملایمی دارد با بسامد بالایی بهره گرفته است. در بررسی
موسیقی کناری نیز او بیشتر متمایل به سرودن اشعار بی ردیف است و در غزلیات مردف او
ردیفهای فعلی بسامد بالاتری دارد. انواع عیوب قافیه در اشعار مقفی او نیز قابل
توجه است. 

نتیجه گیری: شعر سعدی را به علت بهره
گیری بجا و مناسب از عناصر موسیقیایی میتوان در ردیف اشعار متوازن طبقه بندی کرد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1625