%0 Journal Article
%T راه های پرورش معانی در اشعار عصر مشروطه (با تکیه بر اشعار میرزادۀ عشقی، ابوالقاسم لاهوتی و فرخی یزدی)
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A رضا پورجعفری
%A سیما منصوری
%A مسعود پاکدل
%A منصوره تدینی
%D 2024
%\ 1401/05/22
%N 95
%V 17
%P 51-73
%K شعر مشروطه
%K  پرورش معانی
%K  عشقی
%K  فرخی
%K  لاهوتی
%X زمینه و هدف: شاعران برای تغییر در طرز بیان و پرورش معانی و مضامین اشعارشان، از
شگردهای متعدد و متنوعی بهره میگیرند که گروهی از این شگردها را «صنایع بیان» ‌مینامند.
شگردهای دیگری نیز برای بیان تأثیرگذار و راه های پرورش معانی رواج دارد که بطور
دقیق و خاص در مبحث صنایع ادبی بحث نمیشوند، اما بسان صنایع و گاه بیشتر از آنها،
در ایجاد شعر تأثیرگذار مؤثرترند. از این روشها بعنوان «راه های پرورش معانی» یاد
میشود. راه های پروراندن معانی و نوآوری در طرز بیان، اثر ادبی را از یکنواختی
بیرون می‌آورد و باعث میشود مورد قبول خوانندگان باذوق و علاقه مند قرار بگیرد، به
همین دلیل سخن هراندازه متنوع باشد به همان میزان برای مخاطب جذاب زنده و پویا
خواهد بود. هدف اصلی این پژوهش، یافتن شیوه های پروراندن مطالب در اشعار عصر
مشروطه است.

روش مطالعه: در این مقاله که به روش کتابخانه ای نگاشته شده است، روشهای پرورش
معانی ‌در اشعار عصر مشروطه بررسی و تحلیل
میشود. 

یافته ها: از بین راه های پروراندن معانی‌‌، در اشعار دورۀ مشروطه از حکایت و
روایتگری، توصیف، تشبیه، تمثیل و طنز و مطایبه بیشتر استفاده شده است.

نتیجه گیری: شاعران این دوره، در توصیفات خود به جزئیات و طبیعت توجه بسیاری
دارند و برای ذکر حداکثر جزئیات و برای توصیف دقیق از هنر فضاسازی بهره گرفته اند.
شاعران مشروطه برای ابلاغ اندیشه های اصلاحی و پیامهای انقلابی‌ خود، به تمثیل و
طنز روی می‌آورند و آن را بسان یکی از راه های پرورش معانی به خدمت میگیرند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1593