%0 Journal Article
%T بررسی و تحلیل سبک‎شناسی غزلهای غلامرضا طریقی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A نسیبه عالیقدر
%A سیف‌الدین آب‌برین
%A فروغ جلیلی
%D 2024
%\ 1401/12/26
%N 94
%V 16
%P 153-7216
%K سبک شعر
%K  غلامرضا طریقی
%K  غزل
%K  سطح زبانی
%K  سطح ادبی
%K  سطح فکری.
%X زمینه
و هدف:
غزل معاصر تمایزات سبکی خاص خود را دارد و غزلسرایان نوگرای معاصر در ابعاد متفاوت
زبانی، بلاغی، ادبی، فکری و مضمونی نوگرایی داشته‎اند. شناخت سبک این شاعران حاصل مطالعه
و بررسی در ابعاد مذکور است. هدف پژوهش حاضر مطالعه و شناخت سبک غزل غلامرضا
طریقی، بعنوان یکی از غزلسرایان نوگرای معاصر، بوده است. مطالعه در ابعاد زبانی،
ادبی و فکری غزل این شاعر، گرایش سبکی او را برای مخاطبان روشن ساخته و وجوه
نوگرایی او در این ابعاد را مشخص میکند.

روش
مطالعه:
این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

یافته‎ها: مطالعۀ سبکی
غزل طریقی این نکته را آشکار میسازد که او غزلسرایی نوگراست و در ابعاد متفاوت
زبانی، تصویری، فکری و مضمونی نوآوری داشته است. زبان نزدیک به زبان محاوره و
عناصر زبان امروزین و معاصر، و کنایات معاصر در شعر او به چشم میخورد و تشبیهات او
شهری است. او عشق دوطرفه را میپسندد و عشق خصلتی زمینی و واقعگرا در غزل او دارد.

نتیجه گیری: غلامرضا طریقی
به زبان زمان غزل سروده و هر نوع واژه‎ای
مجال حضور در شعر او را یافته است و او کلمات را به مجاز و غیرمجاز تقسیم‎بندی نکرده است.
وی بیشتر تشبیه به کار برده و تشبیهات او رنگ شهری دارد. آرایۀ تلمیح و ایهام در
شعر او کاربرد بیشتری دارد و در بدیع لفظی، جناس بیشترین کاربرد را یافته است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1584