%0 Journal Article
%T تحلیل سبک‌شناسی متون منثور عرفانی سده های چهارم تا ششم بر مبنای صفات الهی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A جمیل بهرام‌زئی
%A نعمت اصفهانی عمران
%A اسماعیل اسلامی
%D 2023
%\ 1401/09/19
%N 91
%V 16
%P 33-53
%K سبک فکری
%K  عرفان قرن چهارم تا ششم
%K  صفات الهی
%K  نثر عرفانی.
%X زمینه و هدف: بحث پیرامون صفات الهی یکی از مباحث بسیار اساسی و کلیدی است که
ریشه در قرآن مجید و سخنان اولیا دارد و از آغاز شکلگیری عرفان اسلامی در اندیشه های
بسیاری از عارفان و واصلان نمود و تجلّی تام ‌و تمام یافته است. در عرفان شناخت
صفات الهی و آنچه پیرامون توحید و خداشناسی از طریق توجّه به این صفات مطرح میگردد
در پردازش افکار عرفانی بزرگان عرفان و تصوف حائز اهمیّت است. هدف اصلی این جستار
بررسی و تحلیل دیدگاه عارفان در چند اثر از امهات آثار نثر عرفانی سده های چهارم
تا ششم هجری درخصوص صفات الهی میباشد.

روش مطالعه: روش تحقیق در این بررسی بصورت توصیفی-تحلیلی بر مبنای مطالعات
کتابخانه ای و شیوۀ سندکاوی است. جامعۀ آماری این جستار، امهات متون نثر عرفانی از
سده های چهارم تا ششم شامل اللّمع فی تصوف از ابونصر سرّاج، کشف‌المحجوب
هجویری و روح‌الارواح فی شرح اسماء الملک الفتاح از سمعانی میباشد. 

یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که به لحاظ اندیشگانی، از آنجا که
نویسندگان مذکور شناخت صفات الهی را موجب شناخت بهتر پروردگار میدانند و بمدد آن
طی طریق عرفان و رسیدن به حقایق وجودی را امکانپذیر میشمارند، بصورت گسترده ای به
بررسی صفات خداوند در آثار خویش پرداخته اند. 

نتیجه گیری: در آثاری چون اللّمع فی تصوف، کشف‌المحجوب، و روح‌الارواح
فی شرح اسماء الملک الفتاح کاربرد صفات الهی با وجود توجّه نویسندگان به
اشتراکات بسیار، در برخی جنبه های کلامی و عقیدتی سبب بروز تفاوتهایی شده است که
بصورت نسبتاً تأثیرگذاری در مشرب عرفانی نویسندگان منعکس گردیده است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1532