%0 Journal Article
%T الگوی گفتگومندی و بینامتنیت در متن منطق‌الطیر عطار
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A یوسف اسفندیار
%A سید اسماعیل  قافله باشی
%D 2023
%\ 1401/02/25
%N 85
%V 16
%P 267-289
%K گفتگومندی
%K  باختین
%K  بینامتنیت
%K  متن باز
%K  متن بسته
%K  منطق‌الطیر عطار
%X زمینه و هدف: اینکه یک متن تا چه اندازه با متون قبل، معاصر و بعد از خود در
ارتباط بوده و در حوزه های زبانی، معنایی و... از آن متون متأثر باشد، بسته به اهمیت و
ارزشمندی آن متن، فراوان موردبررسی شارحان و منتقدان قرار میگیرد. آنچه در نقد
نوین متون، مورد توجه و تأکید بیشتر است نوعِ ارتباط‌گیری و گفتگومندی است که در
سایۀ بینامتنیت و بیناذهنیت به ایجاد شبکه های گفتگو با متون قبل، معاصر و آینده
برقرار میگردد. اصطلاح بینامتنیت و بیناذهنیت و... را از اندیشه های باختین و طرفداران او باید جستجو کرد. با
این حال بررسی انواع گفتگومندی و کاربستهای آن میان مؤلف، راوی، متن و مخاطب برای
تعیین درجه بندی متون اهمیت دارد؛ متنی مانند منطق الطیر عطار بعنوان منظومۀ
ارزشمند عرفانی فارسی میتواند حلقۀ میانی بسیاری از این گفتگوها باشد. در این
تحقیق نگارنده بر آن است در متن موردنظر، انواع شگردهای مؤلف/ راوی را در ایجاد
شبکۀ گفتگومندی و ارتباطات بینامتنیت رصد نماید. 

روش
مطالعه: از آنجایی که این تحقیق با تکیه بر متن
منطق الطیر عطار صورت میگیرد، تلاش نگارندگان بر آن خواهد بود تا مفاهیم نظریه های
مطرح‌شده را در متن، به روش کتابخانه ای و نمونه برداری تحت بررسی قرار دهند.

یافته ها: متن منطق الطیر سرتاسر، صحنۀ گفتگومندی بینامتنی و ارتباط با متون گذشته و کتابهای مقدس است. 

نتیجه گیری: عطار در منطق‌الطیر با بهره گیری از خصایص انسانی، نمادها و سمبلها
و با بکارگیری ابزارهای گفتگو، شبکه ای از گفتگوی میان ‌نسلها و میان‌ اقشار مختلف
جامعه را ایجاد میکند. وجود روایتهای مشترک میان منطق‌الطیر و آثار متقدم و متأخر
ازجمله مثنوی معنوی مولانا و متونِ پس از آن، مؤید وجود روابط گفتگومند در متن
است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1454