%0 Journal Article
%T بررسی استعارۀ مفهومی عشق در غزل سعدی بر پایۀ نظریات لیکاف و جانسون
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A نازنین بهاروند
%A مسعود سپهوندی
%A قاسم صحرایی
%D 2023
%\ 1400/12/07
%N 82
%V 15
%P 83-106
%K سعدی؛ غزل
%K  استعارۀ مفهومی
%K  عشق
%K  لیکاف و جانسون
%X زمینه
و هدف: در نظریۀ استعارۀ مفهومی
میتوان گفت استعاره ها متکی بر ارتباط مفهومی و معنایی میان‌ واژه ها هستند که در
قالب ابزاری برای درک و دریافت نوع فهم انسان از پدیده ها و امور انتزاعی و نیز
محسوس جهان عمل مینمایند. ادبیات در ارتباط با نظریۀ استعارۀ مفهومی دارای حوزه های
مبدأ و مقصد گوناگون است که ازطریق آنها مفاهیم ذهن را برای خواننده بصورت ملموس
تبیین مینماید. هدف اصلی این پژوهش بررسی اشعاری از غزلیات سعدی است که حوزۀ مبدأ
و یا مقصد آن با مفهوم «عشق» مورد توجه شاعر قرار گرفته است. 

روش
مطالعه:
روش تحقیق در این پژوهش بصورت توصیفی ـ تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و
بشیوۀ سندکاوی براساس گزینش غزلیاتی است که در آنها عشق و خوشه های معنایی آن
بصورت بیشتری مورد توجه قرار گرفته است. 

یافته ها: طبق بررسیهای بعمل‌آمده
عشق در کلام سعدی از اهمیت و جایگاه بالایی برخوردار است. نگاه سعدی به مسئلۀ عشق
نگاهی مثبت و بسیار خیال‌انگیز است. 

نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از آن
است که استعارۀ مفهومی عشق در غزلیات سعدی بازتاب‌دهندۀ جهانبینی و دیدگاه فکری
سعدی است که خود نشئت‌گرفته از نظام مفهومی است که بر ساختار ذهن و اندیشۀ شاعر
سایه افکنده است. عشق در غزلیات سعدی، روشنی‌بخش، جان‌افزا، متحول‌کننده، درمانگر،
پاکیزه و پدیده ای بی‌تاب‌کننده است که درعین تسکین دل، سبب سوزوگداز آن نیز میشود
و غارتگری خونریز است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1397