%0 Journal Article
%T سبک شناسی دیوان املای بخارایی و معرفی نسخ خطی آن
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A طاهره صفوی‌نژاد
%A جلیل نظری
%A محمدرضا معصومی
%D 2023
%\ 1400/11/05
%N 82
%V 15
%P 23-43
%K دیوان غزلیات
%K  املای بخارایی
%K  ویژگیهای سبکی
%X هدف و زمینه:
املای بخارایی از شاعران عارف مسلک منطقۀ ورارود آسیای مرکزی است که سیروسلوک
عارفانه را در خدمت پیران خویش طی نموده و به مقامات یقین نائل آمده است. غزلیاتش
مشحون از اصطلاحات و رموز عرفانی است. هدف از انجام این مقاله بررسی سبک شناسی دیوان املای بخارایی و معرفی نسخ خطی آن است.

روش مطالعه:
این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته است. 

یافته‌ها: سبک شعری املا بیشتر متمایل به سبک عراقی است و
از اشعار حافظ بسیار تأثیر پذیرفته است؛ البته خصایصی از سبک هندی را هم میتوان در
اشعارش یافت که این موضوع نشان میدهد اشعارش ویژگیهای دو سبک عراقی و هندی را با
هم داراست.

نتیجه‌گیری: از نظر زبانی، شعر املا بسیار ساده و روان است
و تأثیرپذیری از زبان کهن فارسی و زبان عربی در آن بسیار اندک است. ترکیبات
خلاقانه و زیبا، شعر غالباً مردف با ردیفهای گوناگون و نو، از دیگر ویژگیهای شعر
او در سطح زبانی است. از نظر ادبی تنوع و گوناگونی فنون بلاغی در شعر او بسیار
زیاد است. تقریباً تمامی انواع پرکاربرد فنون بلاغی در شعر او وجود دارد. در این
میان تشبیه از میان صنایع بیانی و جناس از میان صنایع بدیعی، بیشترین بسامد را در
شعر او به خود اختصاص میدهد. از نظر فکری نیز عشق و عرفان دو مضمون غالب و یکه تاز
در دیوان شعر بخاری است. مضامین رندانه و اشارۀ کمابیش زیاد به آیات و احادیث نیر
از دیگر ویژگیهای شعر او در این سطح است. معشوق در شعر املا مانند اشعار حافظ
چندوجهی است؛ هم میتواند زمینی و هم آسمانی باشد. درهرحال دارای ویژگیهایی چون
بیرحمی، بیوفایی، سرکشی، و دور از دسترس بودن میباشد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1394