%0 Journal Article
%T بررسی سبک غزلهای امیرخسرو دهلوی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A خیرالنساء محمدپور
%D 2020
%\ 1400/06/04
%N 78
%V 15
%P 279-303
%K سبک‌شناسی
%K  غزل
%K  امیرخسرو دهلوی
%K  سطح زبانی
%K  ابداعات
%X زمینه
و هدف:
بررسی سبک شعر گامی ارزشمند جهت شناخت و تحلیل دقیقتر اشعار دوره های مختلف و
آگاهی از ارزش هنری آنها و پی بردن به تأثیرپذیری شاعران از آثار گذشتگان و
معاصران است. امیرخسرو دهلوی از غزلسرایان پارسی‌گوی هندی نیمۀ دوم سدۀ هفتم و اوایل
سدۀ هشتم هجری است. در این مقاله غزلهای این شاعر برجسته در سه سطح زبانی، ادبی و
فکری و نیز ابداعات خاصّ شاعر، با آوردن نمونۀ ابیات بررسی میشود.

روش
مطالعه:
مقالۀ حاضر مطالعه ای توصیفی- تحلیلی ‌است که بر اساس مطالعات کتابخانه ای انجام
شده است. جامعۀ آماری غزلهای موجود در دیوان اشعار امیرخسرو دهلوی تصحیح اقبال
صلاح الدین است.

یافته‎ها:
مطالعه
بر روی غزلهای امیرخسرو حاکی از این است که شاعر با تسلّط به زبان فارسی، ذوق
عرفانی، توانایی هنری در بکارگیری اوزان و بحور مختلف، و استفاده از انواع فنون
بیانی و بدیعی در سطح گسترده و ابداعات خاصّ خود،‌ غزلهای زیبا و کم‌نظیری خلق
نموده است.

نتیجه گیری: عشق و مضامین وابسته به
آن مهمترین محور شعری غزلهای امیرخسرو است. در سطح زبانی شاعر با استفاده از اوزان
متنوع و تنوع در کاربرد موسیقی کناری و انواع آرایه های لفظی مؤثّر در موسیقی
درونی، ساختار سبکی کلمات، ترکیبات و جملات، برجستگی زبانی غزلهای خود را بنمایش
میگذارد. در سطح ادبی شاعر با بکار بردن انواع آرایه های بیانی و بدیعی، تصاویری
هنری، نو و بدیع می‌آفریند. خداشناسی، تأثیرپذیری فراوان از قرآن، دعا و نیایش،
عشق و معشوق، ناپایداری دنیا، اعتقاد به قضا و قدر، شکوائیه، مدح و مضامین عامیانه،
از مهمترین مؤلّفه های فکری امیرخسرو دهلوی است که در اغلب این موارد ردّپای عرفان
را میتوان دید. همچنین، ابداعات امیرخسرو در سطوح مختلف زبانی، نحوی و ادبی سبب
برجستگی وی در غزل شده است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1349