%0 Journal Article
%T بررسی دهری منشی در شعر معاصر با رویکرد به اشعار نادر نادرپور، فریدون مشیری، نصرت رحمانی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A عبدالکریم کریمی
%A فرزانه سرخی
%A فریدون طهماسبی
%A بهزاد خواجات
%D 2020
%\ 1400/06/06
%N 78
%V 15
%P 223-237
%K دهری منشی
%K  خدا
%K  مرگ
%K  عشق
%K  نادرپور
%K  مشیری
%K  رحمانی
%X زمینه
و هدف:
در نهاد ادبی شعر معاصر، با گسست از ادبیات کلاسیک و تغییرات فرهنگی اجتماعی بعد
از مشروطه، مضامین مادی گرایی، دنیاگرایی، و دهری منشی رشد کرد. برخی شاعران صرفاً
به زندگی دنیایی اهمیت دادند و به زندگی و روزگار نگرشی مادی داشتند. در این مقاله
با هدف تحلیل دهری منشی در شعر معاصر، برجسته ترین مؤلفه های آن در شعر سه شاعر
بررسی شده است. 

روش
مطالعه:
روش نگارش مقاله توصیفی تحلیلی است. جامعۀ آماری تحقیق نیز شامل اشعار نادر
نادرپور، فریدون مشیری و نصرت رحمانی است.

یافته ها: مضامین دهری منشی در
اشعار هر سه شاعر، بویژه در دورۀ اول شاعری در دهۀ سی، فراوانی سبکی دارد. نگرش
آنها به زندگی این جهانی، ارتباط با معشوق، خداباوری و جهان دیگر، تحت‌تأثیر مادی گرایی
است. لذت جویی با عشقهای جسمانی و اروتیک ، میخانه پرستی و افیون، پوچی زندگی و
تمام شدن با مرگ، بی اعتقادی به جهان دیگر، خداناباوری، شکایت از روزگار، و مرگ اندیشی
برجسته ترین مؤلفه های دهری منشی در شعر آنها میباشد. در مقایسۀ شاعران مؤلفه های
دهری منشی در شعر نصرت رحمانی از نادرپور
و مشیری، بیشتر است.

نتیجه گیری: دهری منشی در ادبیات
معاصر ایران، بویژه در دهۀ سی بعد از کودتای 28 مرداد سال 1332، در سبک فکری
شاعران دیده میشود. برخی شاعران با گرایش مادی به انسان، خدا و جهان مینگرند و علت
همه چیز را در روزگار میجویند. 
%U https://bahareadab.com/article_id/1346