%0 Journal Article
%T پژوهش سبکی در دیوان گنابادی هروی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A احمد علیزاده
%D 2022
%\ 1399/10/25
%N 77
%V 15
%P 23-43
%K گنابادی هروی
%K  دیوان
%K  پژوهش سبکی
%K  سطح زبانی
%K  سطح فکری
%K  سطح ادبی
%X زمینه
و هدف:
یکی از رایجترین شیوه های تدقیق و ارزیابی سروده های شاعران، پژوهش در سبک سخنوری
آنان است. موضوع این پژوهش تحلیل سبکی اشعار یافته شدۀ میرحاج گنابادی هروی
(ف923ق) از سه منظر سطح زبانی، سطح فکری و سطح ادبی است. در این مقاله کوشش شده
ضمن ارزیابی سبکی اشعار شاعر، میزان تأثر او از شاعران دیگر و نیز تأثیرگذاری بر
چند شاعر بعد از خود تبیین شود و نیز اشعار راه یافتۀ شعرای دیگر به دیوان او مشخص
گردد.

روش
مطالعه: پژوهش
پیش رو، مطالعه ای است نظری که بشیوۀ پژوهش کتابخانه ای انجام شده است. محدوده و
جامعۀ مورد مطالعه، دیوان میرحاج گنابادی هروی به تصحیح عبّاس رستاخیز است که در
انتشارات مورّخ در شهرستان قم چاپ شده است.

یافته ها:
گنابادی
هروی شاعر شیعی است که شعرش را در راستای ستایش از خاندان عصمت و طهارت سروده است.
مهارت او در ساختن قصاید مقدمه دار است. او به عربیگرایی بویژه در جایگاه قوافی
قصاید علاقه دارد. در دیوانش از اشعار چند شاعر نامدار پیش از خود و در رأس آنان
ظهیر فاریابی و حافظ شیرازی متأثر شده، سروده هایش بر شعر خواجه حسین مروی، کلیم
کاشانی و فیض کاشانی تأثیراتی داشته است.

نتیجه گیری:
گنابادی
هروی شاعری است مقلّد نه صاحب سبک که در اشعارش از اسلوب شاعران سبک عراقی پیروی
میکند. مهارت او در تصویرسازیهای تشبیهی و استعاری در مقدمه های قصاید است. بسبب
صبغۀ دینی-مدحی شعرش و گرایشات مذهبی شیعی در آن، نشانه هایی از تأثر از شاعران
شیعی سده های قبل در شعرش دیده میشود. بیشترین اثرپذیری او از کلام والای حافظ است
که شاعران سده های پس از او، تقلید از آن و تشبّه به آن را معیار تشخّص میدانسته اند.
توحید باریتعالی، مدح ائمّۀ اطهار، عشق انسانی، اندوه و ناامیدی و بعضاً مفاهیم
اخلاقی مضامین عمدۀ اشعار گنابادی هروی است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1319