%0 Journal Article
%T بررسی ویژگیهای سبکی دیوان ساغر کنگاوری
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A عبدالرضا نادری‌فر
%A زینب حیدری‌فرد
%D 2022
%\ 1399/12/26
%N 77
%V 15
%P 1-22
%K ساغر
%K  سبک شناسی
%K  مکتب کرمانشاه
%K  دیوان اشعار
%X زمینه و هدف:
میرزاجعفر کنگاوری متخلص به ساغر از عالمان و شاعران بزرگ مکتب ادبی کرمانشاه در
قرن سیزدهم، مقارن با حکومت سلسلۀ قاجاریان در ایران است. وی از شاعران برجستۀ
دورۀ بازگشت و نیز از تأثیرگذاران شکل‌گیری این مکتب در دیار کرمانشاه است که
مرتبۀ علمی و ادبیش چندان شناخته شده نیست. دیوان اشعار او در قالب غزل و رباعی
سروده شده که هدف اصلی این جستار نیز تعیین مختصات سبکی و نوآوریهای موجود در این
اشعار است.

روش مطالعه:
پژوهش حاضر بر مبنای مطالعات توصیفی و تحلیلی، بشیوۀ جستجوی کتابخانه ای و اسنادی
انجام گرفته است. محدوده و جامعۀ مورد مطالعه دیوان ساغر کنگاوری به شرح، تحشیه،
تعلیقه و تصحیح محمدابراهیم مالمیر و مریم غفوریان است که توسط انتشارات انصاری
بچاپ رسیده است.

یافته ها: نوآوری
در زمینۀ ترکیب واژگان و نگاه سرشار از ذوق عرفانی شاعر به پدیده های طبیعت در شعر
ساغر نمود خاصی پیدا کرده است. استناد به منابع غنی فرهنگ قرآنی، اسطوره های ملی
و نیز یادآوری اماکن تاریخی و فرهنگ عامه از دیگر مشخصات شعر ساغر بشمار میروند.
کاربرد تشبیه، استعاره، مجاز و ایهام نیز بسامد بالایی در شعر ساغر دارند که در
مجموع سبب ایجاد تصاویر نو و مضامینی لطیف و دلنشین شده اند. 

نتیجه گیری: غزلیات ساغر بلحاظ
اشارات زبانی به وضوح و شیوایی سبک خراسانی و
بیشتر پیرو سبک اشعار حافظ، سعدی، و وحشی بافقی است. همچنین این غزلیات
بلحاظ مضمون و محتوا شامل احساسات عاشقانه و عواطف عارفانه به سبک قدمای مکتب
عراقی است. ساغر در رباعیات خود نیز به زیبایی هرچه تمامتر به تکرار همان مضامینی
میپردازد که در غزلیاتش مطرح شده اند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1318