%0 Journal Article
%T بررسی سبک فکری مولانا پیرامون آداب نیایش و دعا (با رویکرد قاعده گریزی)
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A اشرف میکائیلی
%D 2022
%\ 1400/05/10
%N 76
%V 15
%P 315-333
%K دعا و نیایش
%K آداب
%K قرآن کریم
%K مثنوی
%K قاعده گریزی
%X زمینه و هدف: مثنوی مولانا جلال‌الدین
محمد بلخی یکی از آثار سترگ عرفانی است که با زیرساختی وحیانی و عرفانی، آموزه های
بسیاری را در اختیار سالکان طریقت قرار میدهد. مولانا با ذوق ادبی و عرفانی خود
بسیاری از جوانب ظاهری و معنایی آیات قرآن کریم از جمله آداب دعا و نیایش را در
مثنوی مورد توجه قرار داده است.

روش مطالعه:
یافته های این پژوهش بشیوۀ توصیفی - تحلیلی و بر مبنای سند کاری و مقایسۀ تطبیقی بین
مسئلۀ دعا در قرآن کریم و مثنوی مولانا صورت گرفته است. در آغاز این تحقیق مبانی
نظری مورد توجه قرار گرفته است، سپس نمونه های مناجات و دعا در مثنوی در بررسی
تطبیقی با قرآن کریم تحلیل و واکاوی شده ‌است. 

یافته ها:
دعا و نیایش و وابسته ها و متعلقات مفهومی آن در اندیشۀ مولانا و در منظومۀ فکری
وی در مثنوی معنوی به نسبت شرایط و مراتب وجودی افراد، مظاهر و نمود گوناگون
مییابد. این نمودها در ساختار شالوده گریز ذهن مولانا، در ظاهر متفاوت اما در باطن
معانی واحدی دارند و آن هم تنها تقرّب به حق است.

نتیجه گیری: در
اندیشۀ مولانا در مسئلۀ دعا و نیایش هم باید آدابدان بود و هم آداب گریز؛ ازاینرو آداب
دعا یکی از مهمترین ژرفساختهای معنایی در مثنوی است که بسترساز نگرش شالوده شکنانۀ
مولاناست.
%U https://bahareadab.com/article_id/1316