%0 Journal Article
%T بررسی سبک‌شناسی منظومۀ «تحفه الاحرار» از هفت اورنگ جامی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A بهمن کرم‌الهی
%D 2021
%\ 1399/12/10
%N 68
%V 14
%P 133-155
%K تحفه الاحرار
%K  سبک‌شناسی
%K  جامی
%K  سطح زبانی
%K  سطح ادبی
%K  سطح فکری
%X زمینه و هدف: سومین مثنوی هفت اورنگ
نورالدین عبدالرحمان جامی، تحفه الاحرار نام دارد. در این مقاله به بررسی ویژگیهای
سبکی این منظومه در سه حیطۀ زبانی، ادبی و فکری پرداخته شده است.

روش مطالعه: این مقاله براساس
مطالعات کتابخانه ای و به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است. 

یافته ها: این مثنوی منظومه ای است
اخلاقی ـ دینی که به تقلید از مخزن‌الاسرار نظامی در وزن سریع مطوی مکشوف «مفتعلن
مفتعلن فاعلن» سروده شده است. این اثر با اشعاری در توحید و نعت رسول اکرم (ص)
شروع میشود و پس از مدح ممدوح و صحبتهای پنجگانه با پیر، وارد بخش اصلی کتاب یعنی
مقالات بیستگانه میشود. 

نتیجه گیری: این منظومه دارای زبانی
ساده، اما لحنی هشداری، بیانی عرفانی براساس مشرب فکری ابن‌عربی یعنی وحدت وجود،
توحید، تنزیه و تشبیه است و در آن مطالب شرعی و اصول دین (نماز، روزه، زکات و حج)
مسائل عرفان نظری (سهر، صمت و عزلت) نیز دیده میشود. موضوع بیشتر مقاله ها موضوعات
دینی، اخلاقی و تا حدودی عرفانی است، اما مقاله هایی در قالب انتقادهای اجتماعی و
سیاسی با بکارگیری زبان پند و هشدار بر اقشار جامعه نیز در میان آنها وجود دارد.
موضوع تعلیمی ـ اخلاقی، استفاده از زبان ساده و مخاطب خاص آن باعث شده از نظر ادبی
جایگاه خاصی نداشته باشد. از منظر زبانی، استفاده از موازنه، التزام، تتابع اضافات
و اشعار ملمع از برجستگیهای شاخص این منظومه هستند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1203