%0 Journal Article
%T بررسی سبک‌شناسی زبانی و ادبی دیوان فرخی سیستانی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A محمد یاوری
%D 2021
%\ 1399/09/04
%N 64
%V 14
%P 185-203
%K فرخی سیستانی
%K  سبک‌شناسی
%K  سطح زبانی
%K  سطح ادبی
%K  دیوان
%K  قصیده
%X زمینه
و هدف:
فرخی سیستانی یکی از شاعران برجسته و توانمند سبک خراسانی و از قصیده پردازان بزرگ
ادب فارسی است که از دیرباز اشعار او به داشتن صفت سهل و ممتنع مشهور بوده است.
دیوان وی شامل قصیده، ترجیع‌بند، قطعه، غزل و رباعیات است که نود و دو درصد آن را
قصاید تشکیل میدهد. در این نوشتار به بررسی سبک‌شناسی دیوان شاعر در دو سطح زبانی
و ادبی پرداخته شده است. هدف اصلی این مقاله بررسی و تبیین ویژگیهای اشعار فرخی در
دو سطح موردنظر بوده است. 

روش
مطالعه:
این پژوهش به شیوۀ توصیفی تحلیلی انجام شده است.

یافته ها: اشعار فرخی سیستانی در
ده بحر مختلف عروضی سروده شده و پنج درصد
از قافیه های اشعار او را قوافی فعلی تشکیل داده و چهارده قصیدۀ مردف در دیوان او
وجود دارد. همینطور بهره گیری از آرایه های بدیع لفظی بخصوص انواع گوناگون جناس،
افعال و واژگان کهن فارسی، لغات و واژگان عربی و ترکیب‌سازی از جمله ویژگیهای
زبانی فرخی بشمار می‌آید.

نتیجه گیری: در سطح ادبی، شاعر
تشبیهات مختلف را در اشعار خود بطور گسترده بکار برده که بیشترین آنها را تشبیهات
حسی به حسی تشکیل میدهد. پس از آن انواع استعاره موردتوجه فرخی بوده و بعد از آن
نیز کنایه و مجاز به ترتیب در کانون توجه شاعر بوده است. انواع صنایع بدیع معنوی
نیز در کلام فرخی بکار گرفته شده است که بیشترین فراوانی را آرایۀ تضاد و کمترین
را آرایه تضمین تشکیل میدهد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1157