%0 Journal Article
%T انواع روان‌درمانی در مثنوی (با تأکید بر دفتر اول)
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A جلیل مسعودی‌فرد
%D 2021
%\ 1399/07/23
%N 64
%V 14
%P 149-166
%K مولانا
%K  مثنوی
%K  روان‌درمانی
%K  قصه‌درمانی
%K  رنج‌درمانی
%K  اجتماع‌درمانی
%X زمینه
و هدف:
مولانا با سرودن مثنوی در پی درمان روان انسانها و کاهش آلام آنهاست. او برای رشد
و تربیت انسان و تعالی روح او به شیوه های مختلفی روی می‌آورد که از آن میان سه
شیوۀ مهم و عملی او قصه درمانی، رنج‌درمانی و اجتماع‌درمانی است. قصه درمانی یکی
از روشهای اساسی اوست. او با بیان قصه و تمثیل به مداوای بیمار میپردازد و برای
سلامت روحی و روانی او راهکار مییابد. هدف اصلی قصه های او هدایت انسان ‌بسوی
معنویت و کمال است. همچنین او رنج و درد را برای تصفیۀ روح و پاکی درون ضروری
میداند. از نظر او لطف مطلق خدا برای آزمایش و ابتلای انسان، او را به ‌رنج می‌افکند.
همچنین حضور در خانقاه و جمع سالکان و پیران را برای رشد و کمال انسان ضروری
میداند. هدف این پژوهش بررسی ابعاد مختلف روشهای درمانی مولانا در دفتر اول مثنوی
است.

روش
مطالعه:
روش پژوهش این مقاله روش توصیفی و تحلیلی و بر پایۀ مطالعات کتابخانه ای است.

یافته ها: متون ادبی دینی با
الهام از جهان بینی دینی و تأثیرگذاری بر هر دو قلمروِ شناختی و عاطفی مخاطب خود
میتوانند کاربرد فراوان داشته باشند. مثنوی یکی از شاخصترین و کارآمدترین متون عرفانی
فارسی در این زمینه است.

نتیجه گیری: روایت قصه، پذیرش رنج
و معنایابی برای آن، و حضور در جمع خانقاهیان جزو شگردهای روان‌درمانی در مثنوی
معنوی است. مولوی با پرورش مبانی و اصول عرفان و تصوف و بکارگیری آن در جهت درمان
آلام روحی بشر، یکی از بزرگترین اندیشمندانی است که روان‌درمانگران میتوانند از
آرا و اندیشه های او در این زمینه بهره گیرند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1155