%0 Journal Article
%T بررسی سبک‌شناسی اشعار «جویا تبریزی»
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A هدایت الله  تقی زاده
%D 2021
%\ 1399/07/09
%N 61
%V 14
%P 199-214
%K جویا تبریزی
%K  سبک‌شناسی
%K  سبک هندی
%K  سطح زبانی
%K  سطح ادبی
%K  سطح فکری
%X زمینه و هدف: در مطالعات ادبی، سبک‌شناسی از جایگاه والایی برخوردار است. سبک‌شناسی میتواند بیان‌کنندۀ ویژگیهای زبانی، فکری و ادبی هر اثر باشد. این تحقیق یکی از شاعران سبک هندی به نام جویا تبریزی را معرفی میکند و به بررسی ویژگیهای سبکی در اشعار وی میپردازد. روش مطالعه: در پژوهش حاضر برای دستیابی بهتر و مفیدتر به اطلاعات، سعی شده است که از روش کتابخانه ای استفاده شود. در این روش، پژوهشگر با مراجعه به منابع و مآخذ نوشتاری و کتابخانه ای، اعم از کتاب، مقاله و پایان‌نامه، اطلاعات و داده های موردنیاز را جمع‌آوری میکند. روش انجام تحقیق نیز توصیفی – تحلیلی است.
یافته ها: داراب بیگ جویا، متخلص به «جویا» و معروف به «جویا تبریزی» از شاعران قرن یازدهم هجری است، اجداد او تبریزی بودند و پدرش«ملا سامری» به همراه پدربزرگش، پیش از تولد جویا به هند مهاجرت کرده بودند. جویا به دو همراه برادرش ــ که آنها نیز شاعر بودند ــ در کشمیر متولد شدند. جویا از شاعران سبک هندی است و ویژگیهای این سبک در اشعار او نمود یافته است.نتیجه گیری: دو موضوع عشق و مدح پیامبر اکرم (ص) و امامان که به ترتیب در غزلیات و قصاید او جلوه گر شده ‌است، بیشترین بسامد را در اشعار جویا از منظر فکری دارا هستند. موضوعات دیگری مانند دین و مذهب، پند و ادبیات اندرزی، مبارزه با ریا نیز در اشعار وی دیده میشوند. از منظر سطح زبانی، کاربرد لغات عامیانه برجستگی خاصی به اشعارش بخشیده است، همچنین وی از اوزان نرم و ملایم در اشعارش استفاده کرده ‌است و بحر رمل بیشترین بسامد را در اشعارش داراست. در سطح ادبی نیز کاربرد انواع تشبیه و استعاره، تضمین اشعار همعصران و تمثیل در اشعار وی بیشترین کاربرد را دارند.
%U https://bahareadab.com/article_id/1120