%0 Journal Article
%T شیوه های برجسته سازی در گفتمان تصوف؛ مطالعۀ موردی: میراث صوفیانۀ ابوسعید ابوالخیر
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A محمدعلی بیدلی
%A محمدرضا صالحی مازندرانی
%A نصراله امامی
%A قدرت قاسمی پور
%A محمدعلی بیدلی
%A محمدرضا صالحی مازندرانی
%A نصراله امامی
%A قدرت قاسمی پور
%D 2021
%\ 1399/06/05
%N 60
%V 14
%P 167-182
%K برجسته سازی
%K  گفتمان تصوف
%K  ابوسعید ابوالخیر
%K  مقامات
%K  تساهل.
%X زمینه و هدف: یکی از مفاهیمی که در ذات خود با مفهوم غیریت همراه است، «برجسته سازی» است. اساس برجسته سازی قرار دادن «خود» در قطب مثبت است. برجسته سازی به اشکال مختلف در عرصۀ منازعات گفتمانی ظاهر میشود. برای بررسی شیوه های تعامل و تنازع گفتمان کرامت‌ محور ابوسعید با گفتمانهای غیر، باید نشان داد که این گفتمان از چه ابزارهای برجسته سازی برای تثبیت قدرت و هژمونیک شدن، بهره برده است. مؤلفه های برجسته سازی متن عبارتند از: ایجاد نوعی ارتباط بین مکانهای منتسب، خانقاه و مزار مشایخ، با پیامبر و انبیا و انحراف اذهان از زیارت کعبه به زیارت مزار مشایخ، شبیه سازی حوادث، اعمال و شخصیتهای تصوف با بزرگان دین برای کسب مشروعیت. برجسته سازی قُدسیت تصوف برای گریز از نقد و برجسته سازی تساهل دینی برای توسعۀ گفتمانی.روش مطالعه: روش تحقیق در این مقاله، توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطّلاعات، اِسنادی (کتابخانه ای) است.
یافته ها: مقامات ابوسعید در یک زندان دوقطبی گرفتار است. پایه و اساس این تقابلها «تضاد» است. و در این تضاد رابطه ای پایگانی (سلسله مراتبی) برقرار است. در این دوگانه، تأیید ابوسعید بمنزلۀ نفی غیر اوست؛ پس همواره ارزش یکی برتر از دیگری است. اساس برجسته سازی قرار دادن «خود» در قطب مثبت است.
نتیجه گیری: مکان در هر گفتمانی مؤلفه ای برجسته ساز است. مقامات‌نویس با این آگاهی مکانهای منتسب مانند خانقاه و مزار مشایخ را برجسته میکند، و در این راه از عناصر معتبر در گفتمانهای رقیب از جمله ساختن خانقاه به امر پیامبر، برابری زیارت مزار مشایخ با مزار انبیا، برتری زیارت مزار مشایخ نسبت‌به زیارت کعبه بهره میبرد.
%U https://bahareadab.com/article_id/1104