%0 Journal Article
%T بررسی تطبیقی رویکرد قرآن کریم و مثنوی معنوی به حرص و طمع
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A مهناز حسنی حمیدآبادی
%A مهرعلی یزدان پناه
%A سوزان جهانیان
%D 2021
%\ 0000/00/00
%N 58
%V 13
%P 101-121
%K قرآن کریم
%K  مثنوی معنوی
%K  آموزه های اخلاقی
%K  حرص و طمع
%X در قرآن کریم حرص دو
جنبه دارد: وجه مثبت که در حرص پیامبر (ص) بر هدایت مردم نمودار میشود و حرص منفی
که در قالب برآوردن تمتعات نفسانی و زیاده خواهی انسانها تصویر میگردد. مولوی
متأثر از قرآن و از باب تفسیر و تأویل آیات به تفصیل وجوه مختلف حرص و طمع و آثار
و نتایج آن را بیان میکند. نتایج تحقیق نشان میدهد که مولوی در تفسیر و بازنمایی
این وجوه از امور حسی و عینی استفاده میکند و از امور بدیهیی سخن میگوید که بتوان
با تصور آن بی نیاز به تأمل بسیار تصدیقشان کرد و نیز از اقسام حکایات استفاده
میکند تا وجوه مختلف امر مورد بحث را در زندگی روزمره نشان دهد و مخاطبان از راه
همذات پنداری با اشخاص داستان آن را از مقوله تجربه های زیسته خود تلقی کرده و
راحت تر آن را بپذیرند. در تصویرسازی گاهی به تصاویر قرآنی توجه دارد و گاه تصاویر
حاصل تداعی معانی از محتوای آیات مختلف است. آنچه در قرآن به عنوان آموزه اخلاقی ذکر شده در مثنوی به
صورت عملی اجرا شده و راه وصول به آن تبیین گردیده است. از باب معرفت شناسی، مولوی در
قالب داستانهایی پیروی از امور نفسانی از جمله حرص و طمع را مانعی برای شناخت
میداند همانکه قران آن را پرده و غشاوه نامیده است که پیروی و تبعیت از آن، مانع
ادراک میشود. 
%U https://bahareadab.com/article_id/1045