%0 Journal Article
%T کارکرد تقابل های دو گانه در مثنوی مولوی
%J  ماهنامه علمی سبک شناسی و تحلیلی متون نظم و نثر فارسی 
%I بهار ادب
%Z 3060-5660
%A محمد معین صفاری
%D 2020
%\ 0000/00/00
%N 55
%V 13
%P 261-283
%K ساختارگرایی
%K  تقابلهای دوگانه
%K  مولوی
%K  مثنوی
%X تقابلهای دوگانه یکی از رویکردهای شاعران و
نویسندگان برای بیان اندیشه های و افکارشان است. در این رویکرد، براساس نظریه
تقابلهای دوگانه، برای پی بردن به افکار، اندیشه ها و ایدئولوژی شاعران و
نویسندگان که در این دوگانگیها نهفته است، باید آنها را کنار یکدیگر قرار داد و سپس
با مد نظر قرار دادن تفاوتها و شباهتها به معنای آنها پی برد. مثنوی مولانا یکی از
آثار ادبی است که با بهره گیری از تقابلهای دوگانه، بسیاری از تفکّرات متافیزیکی و
ماورائی در آن مطرح شده است. این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی، مثنوی مولانا را
بر اساس نظریه تقابلهای دوگانه کاویده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که
مولانا با مطرح کردن تضادها و دوگانگی‌ها در مثنوی به صورت آشکار، تلاش میکند با
رویارو کردن آنها، بین تقابلها ارتباط معنایی برقرار کند و یا به ارتباط معنایی
جدید برسد. وی با رویارو کردن عقل و عشق، دنیا و آخرت، جسم و روح، صورت و معنا،
پیر و سالک و . . . نظام فکری عرفانی خویش را بر تقابلهای دو تایی بنیان میکند و
نشان میدهد این آموزه ها فراتر از اندیشه های حسی و مادی است.
%U https://bahareadab.com/article_id/1029